کاربردی‌ترین راه حل کاهش وزن، ایجاد تعادل بین میزان کالری دریافتی و مصرفی شماست. این راه حل به خودی خود راه حل درستی است ولی مواردی هستند که ما را ناخواسته در راه‌هایی قرار می‌دهند که ما نتوانیم در طول یک شبانه روز این توازن و کنترل بر کالری را به سرانجام برسانیم. این عمل‌های بدنام و ناخواسته تا قسمت زیادی با سطح انسولین بدن در ارتباط هستند.

برای درک بهتر این فرآیند با یک مثال شروع می‌کنیم. شما در حال مطالعه هستید و به ناگاه احساس کمبود انرژی می‌کنید. در مورد اول فرض می‌کنم که شما یک بطری نوشابه می‌نوشید. بر کسی پوشیده نیست که ما قسمت قابل توجهی از انرژی مورد نیاز سلول‌های بدن خود را در قالب گلوکز که نوعی قند است دریافت می‌کنیم. نوشابه پس از ورود به معده و روده به دلیل ساختار ساده‌اش، فرآیند هضم پیچیده‌ای نخواهد داشت و به سرعت از طریق دیواره‌ی روده‌ جذب می‌شود و قند آن نیز که ساختاری بسیار ساده دارد به سرعت وارد جریان خون شما می‌شود. پس جای تعجبی نیست که پس از مصرف یک نوشیدنی شیرین یا یک تخته شکلات، شما بلافاصله احساس سرخوشی و پر انرژی بودن می‌کنید. اتفاقی که در بدن شما در حال انجام است افزایش پر شتاب قند خون شماست. حال در مدت زمان کوتاهی میزان بالایی از قند در خون شما جریان دارد. این جاست که پانکراس وارد بازی می‌شود. پانکراس با دستور مغز و با توجه به میزان قند، انسولین ترشح و آن را در جریان خون وارد می‌کند. اگر بخواهیم کارکرد انسولین را به زبان ساده توضیح دهیم، انسولین به تمامی بافت‌های بدن خبر می‌دهد که میزان بالایی از قند در حال گردش در خون است و شما می‌توانید آن را دریافت کنید. همین جاست که سلول‌های بافت‌های مختلف بدن و به خصوص کبد، این قند موجود را دریافت، مقداری از آن را مصرف و مقداری را به اشکال مختلف در بافت‌ها ذخیره می‌کنند.

حال پس از ترشح انسولین، قند توسط سلول‌ها دریافت شده و سطح قند خون شما افت شدیدی خواهد داشت. اکنون سطح قند خون، پس از آن اوج پر شتاب به حداقل خود رسیده و همین جاست که شما پس از مدتی بعد از مصرف مواد غذایی قندی، احساس خستگی و کرختی می‌کنید.

در مورد دوم شما به جای نوشابه یا یک تخته شکلات پر انرژی، غذایی پیچیده و پر فیبر می‌خورید. طبیعتا غذاهایی با ساختار پیچیده قندی و فیبردار زمان بیشتری برای هضم و شکسته شدن توسط روده و ورود به خون نیاز دارند. همین فرآیند زمان‌بر باعث می‌شود که قند خون شما افزایش سریع نداشته باشد و با افزایش معقول و متناسب آن، نیاز خاصی هم به ترشح انسولین اضافی نخواهد بود. پس ما با مصرف مواد غذایی پر فیبر، کربوهیدرات‌های پیچیده، روغن‌های سالم، پروتئین‌های با کیفیت، می‌توانیم احساس گرسنگی را بر طرف و میزان قند و انرژی خود را در سطح مناسبی حفظ کنیم.
  تا اینجا پیش‌درآمدی بر انسولین و کاربردش در بدن به دست‌ آوردیم ولی همچنان نکته‌های ناگفته بسیاری در مورد انسولین و به خصوص «حساس شدن به انسولین» و نقش آن در افزایش وزن باقی مانده که در مطلب دیگری به آن خواهیم پرداخت و راه‌ حل‌هایی برای کنترل سطح انسولین ارائه خواهیم کرد.

منابع: ncbi.nlm.nih.gov | ncbi.nlm.nih.gov | cogsci.ucsd.edu